مهدی موعود

از شهادت امام حسن(ع) به مدّت هفتاد سال که امام زمان خود عهده دار منصبِ امامتِ گردید را دوران "غیبت صغری" می نامند. این دوران را می توان دورانِ حیرت و محنتِ شیعیان نامید که بر دوستداران اهل بیت بسیار سخت گذشت و آنان، آزمونِ سرنوشت سازی را پشت سر نهادند. از یک سو فرقه های گوناگون پیدا شدند که در رابطه با امامت، افکار متضادّی داشتند و مردم را به شبهه و تردید می انداختند و شیعیان، به دنبال ملجا و مرجعی می گشتند، تا بتوانند در این عرصۀ خطرناک، در پناه او بمانند. این مساله به اندازه ای شدّت یافته بود که مسعودی می نویسد:" مردم، پس از امام حسن(ع) بیست طایفه شدند و هر یک، باور و اعتقاد خاصّی داشتند."

از سوی دیگر، دشمن احساس کرده بود که امام یازدهم فرزندی دارد، از این رو در صددِ دستگیری و نابودیِ وی برآمده بودند.